คูเมืองฟ้าแดดสงยาง
เมืองฟ้าแดดสงยาง มีผังที่มีลักษณะสัณฐานเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ด้านทิศเหนือ โค้งเข้านาบรรจบกัน จากบันทึกการขุดค้นแต่ง ของกรมศิลปากร เมื่อ พ.ศ. 2510 – 2511 พบ เชิงคูน้ำ แผ่นดินคู่ขนานกัน ครูน้ำ (ระหว่างคันดิน) กว้างประมาณ 18 เมตรคันดินสูงประมาณ 2-3 เมตร มีเนินดินและซากอิฐที่มีลักษณะเป็นเชิงเทินเรียงรายเป็นระยะรอบคูเมืองทั้ง 4 ด้าน บริเวณเนินดินส่วนที่เป็นเชิงเทินกว้างประมาณ 6 เมตร อาณาบริเวณของตัวเมือง วัดจากคูเมืองโดยรอบ ด้านยาวประมาณ 5,000 เมตร ด้านกว้างประมาณ 1,350 เมตรภายในผังเมืองยังมีร่องรอยของ คูน้ำ คันดิน เชื่อมต่อระหว่างกัน จากด้านทิศตะวันออกไปจดด้านทิศตะวันตก บางช่วงถูกฐานปรับพื้นดินจงเป็นพื้นที่เกษตรกรรม แต่ยังพอมองเห็นสภาพในคูน้ำ คันดินให้เห็นเป็นช่วงอยู่ในปัจจุบัน
